Back to basic

Vandaag vroeg weg in eldoret. Athans dat was de planning, we moesten wachten op Susan Shebet. Een wereldberoemde vrouw op het gebied van vrouwenbesnijdenis verzekerde Dr. Mertens ons. Na een uur was ze gearriveerd en konden we eindelijk vertrekken. Maar eerst moest er nog water gekocht worden in de supermarkt, omdat we tot en met vrijdag geen winkel meer zouden tegen komen. Nadat de bus helemaal propvol was geladen met eten en minstens 200 liter water konden we eindelijk richting Iten.
In Iten bezochten we een ziekenhuisje, ongeveer even groot als in Kapenguria. Het was een hele eer dat de directeur tijd voor ons vrij kon maken. Het ziekenhuis had vroeger op de zwarte lijst gestaan, omdat er heel veel moeder en kindersterfte was. Dankzij deze nieuwe directeur die een opleiding heeft gevolgd naar de nederlandse huisartsen standaard is het ziekenhuis er weer helemaal bovenop gekomen. Hij vertelde trots dat het aantal patiënten verviervoudigd was. De opbrengsten hiervan werden ook weer gebruikt om het ziekenhuis te verbeteren, zoals het vervangen van de asbest golfplaten die je hier overal ziet. Ook was er een computersysteem ingevoerd waarmee gezien kon worden hoeveel patiënten door elke arts werden gezien. Als er iemand slechte cijfers had werd hij/zij daar op aangesproken. Na 3 kwartier moest de directeur snel weer naar een vergadering. 2 co's hadden nog wel kunnen regelen dat ze hier een paar weken konden komen voor hun co-schap.
Vlakbij Iten gingen we nog wat drinken naast het trainingskamp voor prof hardlopers. Het restaurant heette Kerio View. Dat was ook niks teveel gezegd. Vanaf het terras hadden we een geweldig uitzicht over de vallei. We konden er helaas maar een halfuurtje blijven in verband met de lange reis die we nog voor de boeg hadden. Wij dachten dat het wel mee viel en hadden milkshakes besteld, dit duurde natuurlijk wel even. Uiteindelijk was Dr. Mertens bijna zonder ons weggegaan en moesten we rennen om nog op tijd te zijn.
Na ongeveer 2 uur rijden stopte we weer even. Dit keer bij een rivier die dwars door een rots heen ging. Het was inmiddels half 2 en toen we uit de bus kwamen was het alsof je een oven in liep, hoewel onze bus geen airco had. Het was wel de moeite waard, vanaf de klif kon je de rivier 20 meter lager zien lopen.
Weer onderweg gingen we echt de bergen in, dit betekende echte haarspeldbochten. Toen we eindelijk bij een secundairy school in Kimwarer aankwamen was het Odette teveel geworden en moest ze overgeven. Gelukkig konden we daar even bijkomen. Alle leerlingen zaten buiten en Dr. Mertens en Susan Shebet hielden een toespraak. Dit ging over het belang van goed onderwijs. Na afloop mochten de leerlingen in groepjes bij ons komen en vragen stellen. Deze gingen natuurlijk weer over 1 onderwerp. Bijvoorbeeld; ons werd verteld dat in een condoom gaatjes zitten waar HIV gewoon doorheen kan, is dat echt waar? Uiteindelijk was het heel erg grappig en hadden ze de grootste lol, want ze wilde eigenlijk wel dat ik even voordeed hoe je zo'n condoom moet gebruiken.
Het was alweer bijna donker toen we aankwamen bij het centrumpje van Susan Shebet. Hier zouden we de komende 4 dagen verblijven. Er was een meisjes en jongens kamer, dit was heel strikt waardoor we ook nog met bedden moesten gaan slepen. We lagen met 13 meiden op een kamer, die meer weg had van een soort monster spinnen hol met alle klamboe's. Het was ook even wennen aan de olielamp, want we hadden geen elektriciteit. Voor de wc moest je naar buiten, daar stond 20 meter verder een huisje. Gelukkig hoefde ik niet s'nachts.