Op naar het noorden

Vandaag lang in de bus gezeten. Onderweg naar heel veel kindjes gezwaaid. De mensen vinden het echt geweldig om muzungu's (buitenlanders) te zien. De kindjes vonden de stickers die we gaven ook helemaal geweldig, heel de bus is vol geplakt.
's'middags kwamen we aan in Kapenguria. Daar gingen we gelijk kennis maken met John. Hij is de voorzitter van de lokale organisatie. OA het AMC steunt zijn projecten.
Nadat we alle bagage bij het hotel hadden gedropt gingen we nog even langs het ziekehuisje. Dr. Mertens heeft dit 30 jaar geleden opgebouwd met een paar andere artsen. Het was heel apart om te zien dat overal gewoon grote borden hangen met de prijzen van elke ingreep. En dat sommige operaties omgerekend ook echt niet veel geld zijn. Bijvoorbeel voor 36 euro een staart operatie. Maar in dit gebied leven bijna alle mensen met minder dan een dollar per dag, dus zei hebben geen geld om dat te betalen.
Bij het eten stelde Dr. Mertens ons voor aan een oude bekende van mij. De meneer (weet even niet meer hoe hij heet) ging over de HIV/AIDS projecten in deze regio en kwam van een heel afgelegen gebied. Ze hadden het samen erover gehad dat wij misschien wel daar heen konden gaan om daar te kijken. Want de wegen zijn wat beter geworden dan voorheen. Wij vonden dat allemaal geweldig, wat er is nog nooit een toerist daar geweest.
Na het eten gingen we nog even naar engelse vrienden van Dr. Mertens, die een B&B hebben waar we ook nog kunnen gaan slapen. Het huis stond echt in een hele mooie grote tuin. Er schenen ook apen te zitten maar omdat het regende waren die nu niet te zien. Toen we de tuin rond waren gelopen, gilde iemand dat hij iets voelde prikken. Het bleken roof mieren te zijn en iedereen begon te springen. Ze waren in onze broekspijpen omhoog gekropen en in onze benen aan het bijten. Ik had gelukkig een korte broek aan en kon ze makkelijk van me af slaan. Maar de meeste niet. De engelsman zei dat we onze broek uit moesten doen om de mieren eruit te halen, want anders zouden ze verder omhoog kruipen. Dus iedereen trok ze broek uit in 1 van de gastenkamers, de mieren hadden zich echt vast gebeten bij sommigen en ze waren lastig los te krijgen. Gelukkig waren het er niet heel veel en was iedereen na 10 minuten weer vrij van mieren. Dr. mertens vertelde nog een mooi verhaal, dat ze de pootjes van de babywieg in potjes kerosine zette om te voorkomen dat de mieren in het wiegje kwamen.
Want als het echt een plaag was, vond je alleen nog maar botjes in het kippenhok.
De engelsman was heel aardig en nodigde ons uit voor een drankje.